Heden ten dage is het kerkhof van Loënga nog steeds in functie. Echter niet iedereen kan er begraven worden. Alleen inwoners van Loënga of zij die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor het dorp hebben het recht om hier te worden begraven. In het verleden zijn wel graven verkocht aan mensen van buiten Loënga.
Het kerkhof is omsloten door een iepenhaag. Dat het een kerkhof is en geen begraafplaats is ook te zien aan de graven die allemaal op het oosten zijn georiënteerd. De doden liggen zo begraven dat ze bij de wederopstanding naar het licht van de opgaande zon in het oosten kijken:
“De zonne, voor wie stralen het nachtelijk duister zwicht en die zal zegepralen is Christus, ’t eeuwig licht.”
De oudste grafsteen die op het kerkhof te vinden is dateert uit het jaar 1594. Deze steen werd bij graafwerkzaamheden in 1954 per toeval ontdekt en is toen helaas in tweeën gebroken. Omdat hij al die jaren onder de grond verborgen is geweest is de steen goed bewaard gebleven.
Het opschrift van de steen luidt: “Den 2 November sterf den Eerbare Wibe Agge Winie dr Goslick Wijff Anno 1594”. Vermeld wordt dus dat op 2 november 1594 de vrouw van Goslick, die de dochter van Ulbe Agge Winia was, is gestorven. In het midden van de steen is een vrouwelijk wapenschild afgebeeld met een huismerk, deze stellen een arend en een pijl voor.